Sanat eseri, izleyiciyi huzurlu bir kış manzarasına davet ediyormuş gibi durgun bir hava yayıyor. Arkada yer alan muazzam karla kaplı dağlar, görkemli zirveleri kısmen gri bulutlarla örtülmüş. Sanatçı, yumuşak beyazlar ve serin grilerin hassas bir paletini kullanarak bir sessizlik hissi uyandırıyor; bu renkler, figürün elbiselerindeki sıcak kırmızı ile zıtlık oluşturarak dikkat çekici bir odak oluşturuyor. Adam, düşüncelere dalmış gibi görünerek, sakin bir nehrin kenarında durmakta, çevresini ince çıplak dalların süslediği bir ağaçla sarılmış durumda, kışın zıtlıklarını ima ediyor: oldukça sade ama güzel.

Kompozisyon, negatif alan ile oynamakta oldukça ustaca; karla kaplı dağlar, figürü neredeyse sararak doğanın genişliği karşısındaki yalnızlığını vurguluyor. Her bir fırça darbesi kasıtlı görünmekte; manzaranın fiziksel varlığını yakalamakla kalmayıp, aynı zamanda derin bir duygusal bağlantı da kurmakta—belki de bir özlem veya tefekkür hissi. Bu parça sadece doğanın bir temsili değil; Çin sanatında manzaralara dair kültürel bir takdir ile derin bir bağlantı kurarak, insanlık ile doğal dünya arasındaki dengeyi hatırlatıyor; her detay—ister bu sert kayalar, ister solmuş dallar olsun—kışın en soğuk anlarında bile varoluşun güzelliğini anlatıyor.