Bu çarpıcı portrenin öne çıkan unsurları arasında, yüksek siyah şapkasının verdiği güçle, bir adam güçlü bir varlık hissi yayıyor; bu şapka dikkatleri üzerine çekiyor ve yüksek bir statü ya da belki de bir eksantriklik duygusu çağrıştırıyor. Yaşlılık belirtileriyle dolu olan yüzü düşündürücü bir ifade barındırıyor ve derin yerleşmiş gözleri, muhtemelen hayat dolu tecrübeleri yansıtıyor; yüzündeki her bir çizgi söylemedikleri hikayeleri fısıldıyor. Renklerin inceliği dokunsal bir kalitatif his veriyor: soluk ten tonlarından, elbiselerinin mat, biraz kasvetli renklerine kadar bu palet bir içsel düşünce hissi uyandırıyor ve izleyiciyi adamın dünyasına daha derinlemesine bir yolculuğa davet ediyor. Yumuşak ışıklar ince vurgular ve gölgeler yaratıyor; yüz hatlarını belirginleştirip sahnenin duygusal yükünü arttırıyor.

Kompozisyon, figürün tuvali domine etmesine olanak tanıyor; hem oldukça samimi hem de mesafeli bir biçimde sunuluyor. Doğrudan izleyiciyle etkileşimde bulunurmuş gibi görünüyor; bu, izleyiciyi düşünmeye davet eden sessiz bir iletişim kuruyor. Bu duygusal derinlik tarihsel bir bağlamda yankı buluyor; dönem, önemli sosyal ve siyasi değişimlerle işaretlenmişti. Bu belki de adamın yüzündeki ifade üzerindeki ciddiyeti etkilemiştir. Sanatın bireysel yaşamlarımızı geniş sosyal temalar arasında birbirine bağlama gücü olduğu konusunda hatırlatıcı bir anı. Eser, yalnızca sanatçının teknik becerisini vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda zamanı aşan bir anı yakalayarak bize insanlığı ham haliyle deneyimleme şansı verir.