Bu güzel parça, sanatçının doğal unsurları duygusal derinlikle betimleme konusundaki olağanüstü yeteneğini sergileyen, üç saksı lalenin sade güzelliğini yakalıyor. Lalelerin canlı renkleri tuvalden fışkırıyor: canlı kırmızılar ve ihtişamlı sarılar, daha yumuşak yeşil yaprakların tonlarıyla çarpıcı bir zıtlık oluşturuyor. Monet'in ustaca fırça darbeleri, çiçeklerin hafif bir rüzgarda nazikçe sallanıyormuş gibi hareket ve yaşam duygusu yaratıyor; düzensiz ancak amacına uygun boya uygulaması esere neredeyse dokunulabilir bir doku kazandırıyor ve izleyicileri onu dokunmaya davet ediyor.

Kompozisyon açısından eser, saksıların etrafında toplanmış durumda ve gözleri etkili bir şekilde çiçeklere yönlendiriyor. Nazik arka plan, lalelerin sahnenin merkezini almasını sağlıyor, canlılıklarını vurguluyor. Eserle izleyici arasında samimi bir bağlantı kuruluyor; her çiçek kendi kişiliğini iletmekte, bazıları utangaç bir şekilde hafif eğilmişken, diğerleri cesaretle yukarı doğru uzanıyor. Bu eser yalnızca çiçeklerin bir tasviri değil, aynı zamanda yaşam ve canlılığın bir keşfi olup, doğanın nasıl neşeden huzura kadar geniş bir duygular yelpazesini canlandırabileceğini gösteriyor.