Bu büyüleyici iş ve doğa sahnesinde, toprak tonları hemen sizi sanatçının sunduğu samimi dünyaya çekiyor. Erkekler ve kadınlar yeşil üzümlerin yığınları arasında özveriyle çalışıyor, hareketleri zamansız bir hasat geleneğini yankılıyor. Yumuşak fırça darbeleri sıcak bir atmosfer yaratıyor, nostalji ve toprakla bağlantı duygularını uyandırıyor. Işık, görünmeyen bir kaynaktan süzülerek üzümlerin parlamasını sağlıyor; güneş ışığında yıkanan küçük mücevherler gibi, canlı bitki örtüsü ile sıcak, kırsal ortam arasında görsel bir tezat oluşturuyor. Figürlerin ve hasadın özenle yerleştirildiği kompozisyon, izleyicileri doğa ile insan çabası arasındaki dengeyi düşünmeye davet ediyor.

Gözler tuvali dolaşırken, işçilerin ritmini hissediyorsunuz; basit ama etkileyici giysileri derin köklü bir kültürü çağrıştırıyor. İşçilerin mücadeleleri ile çevrelerindeki bolluk arasındaki karşıtlık, hem mücadele hem de ödül hakkında çok şey anlatıyor. Resim, zaman içinde bir anı yakalıyor, insanlık ve toprak arasındaki kalıcı ilişkilerin yankılarını taşıyor. Sorolla'nın yumuşak yeşil ve kahverengi tonları, sahneye özgünlük hissi aşılıyor, doğanın güzelliğini değil, bu güzelliği getiren ter ve adanmayı da yansıtıyor, böylece yalnızca üzümleri değil, onları toplayan elleri de takdir etmenizi sağlıyor.