Bu canlı tablo, yeşil bir meyve bahçesinde huzur içinde otlayan beyaz ve kahverengi bir ineğin yer aldığı kırsal bir manzaranın sakin güzelliğini yakalıyor. Sahne, göz alıcı renk fırça darbeleri ve izleyicinin gözünü tuval boyunca çeken neşeli bir kompozisyon aracılığıyla ustalıkla hayata geçiriliyor. Uzun ağaçlar, sahneyi çerçeveliyor; yaprakları hafif bir rüzgârda dans ediyor ve uyum ve huzur hissi yaratıyor. Ressamın kullandığı doku, her bir çim kılına ve ineğin yapısına hayat veriyor; neredeyse tarlayı kaplayan güneşin sıcaklığını hissedebiliyorsunuz.

Bu eserdeki her öge, neşeli bir sadeliği soluyor; yeşilin dönme desenleri ve ışığın parıltıları, izleyiciyi doğanın ritmine bağlıyor. Renoir’ın hareketi ve doğallığı vurgulayan tipik fırça darbeleri, bu esere duygusal bir yankı katıyor ve nostalji duygusu uyandırıyor. Bu pastoral sahneyi seyrederken, yaşamın daha yavaş aktığı bir zamana taşınıyor, doğanın güzelliği karşısında düşünmek için anlar sağlıyor. Bu eser, Renoir’ın manzaraları yakalama yeteneğini göstermekle kalmaz, aynı zamanda dönemin kırsal yaşam ve boş zaman kutlamasına dair bir tanıklık da sunarak, izlenimci idealizmin fantazisini yüceltiyor.