Bu etkileyici sahne, sık ağaçlarla çevrili, gölgeli ve sessiz bir patikayı yakalar; izleyiciyi huzurlu bir doğa sığınağına adım atmaya davet eder. Yüksek ağaçlar, dokulu gövdeleri ve koyu yapraklarıyla, güneş ışığını filtreleyen bir örtü oluşturur ve toprak yolun üzerinde benekli bir desen yaratır. Sanatçının fırça darbeleri hassas ama kendinden emin; gerçekçilikle empresyonist dokunuşları harmanlayarak ormanı canlandırır—ışık ve gölge arasındaki ince oyun, serin ve sakin bir öğleden sonra hissi verir. Patikanın kenarında duran küçük bir kuş, canlılık ve anlatı ekler, doğa ile bu tenha yürüyüşün huzurlu yalnızlığı arasındaki uyumu vurgular.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını kıvrımlı patikadan ormanın gizemli kucağına doğru ustaca yönlendirirken, zengin ve yumuşak renk paleti toprak yeşilleri ve kahverengileriyle hakimdir; ağaç tepelerinden sızan yumuşak mavi gökyüzüyle noktalanır. Bu tablo, huzurlu ve düşünceli bir ruh haliyle yankılanır; izleyiciyi durup yaprak hışırtısını ve uzak kuş cıvıltılarını hayal etmeye davet eder. 1859'da yaratılan bu eser, sanatçının doğal sahnelere erken ilgisini yansıtır ve ormanın hem güzelliğini hem de geçici atmosferini, empresyonizmin ışık ve anlık izlenimlere odaklanmasını önceden haber veren bir anlık yaklaşımla yakalar.