Bu büyüleyici sahnede biri, suyun üzerindeki yumuşak ışıltıya hemen kapılır. Mavi ve gri tonlarında zarif fırça darbeleriyle tasvir edilen Charing Cross Köprüsü, pastel tonlarla dolu bir izlenimci gökyüzünün arka planında hayali bir siluet gibi ortaya çıkıyor. Monet, ışığın geçici doğasını ustalıkla yakalayarak basit bir mimari yapıyı manzaranın akışkan bir unsuru haline getiriyor. Köprü, bulanık bir atmosfer içinde süzülüyormuş gibi görünürken, ayakları hafif belirsizdir, izleyiciye sanki bir huzur anına adım atmış gibi rüyamsı bir duygu aşılar.

Renk paleti özellikle etkileyici; Monet serin mavi ve ince yeşil tonları kullanarak sakin bir ruh hali yaratırken, su yüzeyinde güneşin yumuşak ışıklarıyla yansıyan sıcak turuncu ve pembe tonlarıyla tezat oluşturuyor. Bu renklerin etkileşimi, ışığın hipnotik dansını vurgulayarak uyumlu bir denge yaratıyor. Parıldayan dalgaların arasında kayarak giden küçük bir teknedeki yalnız figür derin bir yankıyla sezgisel bir his katıyor. Bu eser sadece Monet’in yenilikçi çalışmalarını sergilemekle kalmayıp, aynı zamanda doğanın geçici niteliklerini yansıtan izlenimci hareketin ruhunu yakalıyor, izleyicileri zamanın durduğu bir anda huzurlu güzellikten kaybolmaya teşvik ediyor.