Canlı bir sahne ortaya çıkıyor; doğa cesur renklere ve soyut formlara yeniden şekillendirilmiş. 20. yüzyılın başlarından kalma bu eser, bizi baharın ruhu ile dolu bir ormana yönlendiriyor. Kalın, bükülmüş ağaçlar turuncu ve mavi bir karmaşanın ortasında yükseliyor; okra tonları sıcaklık yayıyor ve yenilenme vaadinde bulunuyor. Yumuşak fırça darbeleri ritmik bir akış yaratıyor, izleyiciyi ormanın dolambaçlı yollarından geçiriyor; sanki içe doğru derinleşmeye davet ediyor.

Sanatçının tekniği duygularla yankılanıyor - ifadeci bir yaklaşım; yalın bir temsili aşıyor. Renkler sadece gözlemlenmiyor; duygusal yanıtlar uyandırıyor; serin mavi, hem huzur verici hem canlandırıcı iken, sıcak turuncular bir canlılık hissi ateşliyor. Bu çarpıcı zıtlık, bahardaki doğanın ikiliğini bedenleniyor: huzurlu ama çalkantılı, sakin ama potansiyel dolu. Daha yakından baktığımda, dal ve renklerin elektriksel etkileşimlerini içeren karmaşık bir dokuma içine çekiliyorum; her anın yaşamın yeniden dirilişindeki mükemmel bir resmi resmettiğini görüyorum.