Bu etkileyici tahta baskı eser, sessiz bir kar yağışı altında geleneksel bir Japon tapınak kompleksinde huzurlu bir kış sahnesini yakalıyor. İzleyici, mavi giysili yalnız bir figürün, karla kaplı avluda sessizce yürüdüğü gece sessizliğine çekiliyor; elinde şemsiye bulunuyor. Arkada bıraktığı nazik ayak izleri, kompozisyonun duygusal merkezini çerçeveleyen narin bir yol oluşturuyor: anın sakin yalnızlığı. Tapınak binalarının katmanlı çatılarının özgün mimari zarafeti, hafif karlarla kaplı kıvrımlarıyla dikkat çekiyor; koyu mavi, kum grisi ve sıcak kırmızının mutedil renk paleti, hem sıcaklık hem de soğukluk hissi uyandıran uyumlu bir bütün ortaya koyuyor. Tahta baskının titiz tekniği, kiremitlerin ve gökyüzünden yumuşakça düşen kar tanelerinin detaylarında parlıyor; her kar tanesi alacakaranlıkta hassas biçimde tasvir edilmiş.

Sanatçının ışık ve gölge kullanımı, soğuk havayı hissetmeye ve bu kutsal mekanı çevreleyen neredeyse boğucu sessizliği duymaya davet ediyor. Arka plandaki heybetli pagoda ihtişamıyla duruyor, ancak kar ve sisle yumuşatılmış, kompozisyona derinlik ve saygı katıyor. Duygusal etki derin bir meditasyonu çağrıştırıyor; yalnızlık, maneviyat ve doğanın döngülerinde bulunan sessiz güzellik temalarını uyandırıyor. 20. yüzyıl başlarındaki Japon tarihî bağlamında, bu eser, geleneksel Japon estetiğinin modern hassasiyetle yeniden canlandırılması olan Shin-Hanga akımını yansıtıyor; özellikle atmosferik etkileri ve şiirsel anlamlar taşıyan günlük yaşam anlarını yakalamada öne çıkıyor.