Canlı manzara, ağaçlarla çevrili bir bahçede açılıyor; gökyüzünün ağırlığı altında nazikçe sallanan zengin yeşil yapraklarıyla birlikte. Sanatçı, göz alıcı yeşil tonlarla pembe, beyaz ve sarı dokunuşlarını karıştırarak, ruhu cezbeten bir kaleydoskopik manzara oluşturuyor. Her fırça darbeleri, kasvetli bir ikna ile özgürce dans ediyormuş gibi, çiçekler ve yapraklara yaşam katıyor. Her çiçek biraz eğiliyor, doğanın ince dengesi hakkında sessiz bir fısıldama gibi; açan çiçekler izleyiciyle canlı bir sohbete giriyormuş gibi, hisleri yakından incelemeye ve güzelliklerini takdir etmeye davet ediyor.

Duygusal olarak, bu eser huzurun ve neşenin harmanlandığı bir duygu yayıyor, doğanın bereketi içinde geçirilen sıcak yaz öğleden sonralarını hatırlatıyor. Kompozisyonda hissedilen bir yakınlık var, bu huzurlu dünyaya kaçış için bir davet. Tarihsel olarak, bu eser post-empresyonist tarzı yansıtarak, sanatçının basit temsili aşarak bahçelerin ve barışın hislerini uyandırıyor. Burada doğanın coşkusu yalnızca tasvir edilmemekte, dokunsal bir varlık haline getirilmekte; her zaman meşgul bir dünyada taze bir huzur sunarak, basitlikte bulunan güzelliği ve doğayla kurulan derin bağlantının sevinçlerini hatırlatıyor.