Bu eser, canlı tonlar ve dinamik fırça darbeleri ile dolup taşıyor ve izleyiciyi zaman içinde yakalanmış bir anın içine çekiyor. Yüzünü kendine güvenle döndürmüş olan figura, çevresiyle olan bağlantısını hissettiriyor. Giyimi—şirin bir papyonla süslenmiş beyaz bir gömlek—zengin arka planda göz alıcı bir tezat oluşturuyor; yeşil ile canlı çiçek unsurları iç içe geçmiş. Her fırça darbesi, hem kararlı hem de doğal görünüyor; dokunmak ve keşfetmek için davetkâr canlı bir doku yaratıyor.

Bu eseri incelerken, sanatçının iç dünyasıyla bir bağlantı hissetmeden edemiyorum. Cesur renkler sadece önünde duran manzarayı değil, aynı zamanda enerjik bir ruhu da yansıtıyor; adeta bir konu ile doğa arasında bir diyalog gibi. Kaotik ama uyumlu yapılanma, belirsizlikle iç içe geçmiş güzelliği hatırlatıyor; belki de sanatçının hayatta ve sanatta geçirdiği yolculuğa bir selam niteliği taşıyor. Cuno Amiet'in renk ve şekil aracılığıyla duygular iletmedeki yeteneği etkileyici ve derin bir içsel yönü ve canlılığı olan bir portre yaratıyor; bu, kanvasın yanından ayrıldıktan sonra bile akılda kalıcı bir iz bırakıyor.