Bu çarpıcı eserde, bir sahne gerilim ve ahlaki ağırlıkla doludur. Merkezde, bir figür yere diz çökerek, yüzünde çaresizlik ifadesi ile, önünde duran kişiye—krallara özgü giysiler giymiş bir figüre—yalvarmaktadır. Bu merkezi etkileşim, merhamet ve yargı üzerine olan kutsal kitabın hikayesini özetlemekte ve izleyicinin affın karmaşıklıkları ile yüzleşmesini sağlayan bir anı tasvir etmektedir. Etrafında, küçümsemeden meraka kadar değişen ifadeleriyle izleyiciler bulunmakta ve her biri anlatıya derinlik katmakta, bu anın toplumsal etkilerini göstermektedir.

Sanatçı, dramatik bir kompozisyon kullanarak figürleri yarım daire şeklinde dizmiş ve dikkati diz çökme durumundaki adamın üzerine yoğunlaştırmıştır. Aynı zamanda çizgi ve gölgeleme kullanımı, figürlerin giysilerinin dokusunu yakalayıp, koyu giysiler ile açık arka plan arasındaki belirgin karşıtlığı vurgulamaktadır. Mavi ve kahverengi tonlardan oluşan soluk palet, ciddiyet yaratırken izleyicileri bu hissedilir duygularla dolu anlara çekmektedir. Duygusal etki etkileyici; kalabalığın fısıldayışlarını duymak, havada yargının ağırlığını hissetmek ve yaklaşan kararın gerginliğini hissetmek mümkündür. Bu eser yalnızca bir anlatı sunmamakta, insanlık, adalet ve merhamet üzerine derin bir düşünüşü ifade etmektedir.