Dit indrukwekkende werk vangt de fervor van stedelijke bouw via zijn dynamische compositie die de blik van de toeschouwer naar de drukke wereld van arbeiders trekt. De intrigerende structuren, weergegeven in aardetinten van rood en bruin, stralen een gevoel van gewicht en duurzaamheid uit, belichamen de ruwe energie van een stad die wordt geboren. Arbeiders in verschillende houdingen, sommigen ijverig werkend terwijl anderen stoppen om te observeren, weven een verhaal van collectieve menselijke inspanning. Het gebruik van brede penseelstreken creëert een textuur, waardoor men wordt uitgenodigd om het stof en het zweet te voelen die deze monumentale ondernemingen vergezellen.

Het palet pulseert met een levendigheid die scherp contrasteert met de koele, doffe lucht erboven, waarmee hoop wordt gesuggereerd te midden van arbeid. Deze juxtapositie van aardse warmte tegen de koelere tinten uitnodigt tot een diepgaande reflectie op de relatie tussen mens en omgeving. De historische context is voelbaar; dit werk weerspiegelt een tijd van grote verandering in Rusland, belichaamt de geest van vooruitgang en transformatie van het begin van de 20e eeuw. Roerich's uitbeelding viert niet alleen menselijke inspanning, maar roept ook vragen op over de kosten en de aard van ontwikkeling, wat trots, contemplatie en een emotionele verbinding met het continu evoluerende landschap van de beschaving oproept.