
Kunstwaardering
De scène ontvouwt zich onder een uitgestrekte, bleke hemel, een doek van subtiele gradaties die de meedogenloze zon van de woestijn suggereren. Gebouwen van verweerde steen en okerkleuren domineren de compositie, hun vormen verzacht door het atmosferisch perspectief. In het midden doorboort een torenhoge minaret de hemel, een verticale tegenstelling tot de horizontale uitgestrektheid van de stad. Een gevoel van leeftijd en geschiedenis straalt uit de architectuur en fluistert verhalen over een beschaving die de tand des tijds heeft doorstaan. De voorgrond is levendig met het gezoem van een bruisende stad, kleine figuren van mensen verzamelen zich rond de poort, sommigen in levendig gesprek en beweging. De hele scène is doordrenkt van stilte, een moment gevangen in de tijd.