De scène ontvouwt zich met een zachte bries, die door het groene gebladerte van een grote struik ruist, die de linkerkant van de compositie domineert. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze de beweging van de bladeren vast, waardoor een gevoel van leven en dynamiek ontstaat. Een pad, versleten door voetstappen, leidt de blik naar het midden, waar een figuur staat, die schijnbaar van het uitzicht geniet. Daarachter strekt zich een kalme waterpartij uit onder een uitgestrekte, lichtblauwe hemel, bezaaid met enkele verre boten; de lucht voelt fris en open aan. De techniek van de kunstenaar, waarschijnlijk aquarel, is duidelijk zichtbaar in de delicate wassingen en de subtiele kleurgradaties die het schilderij zijn etherische kwaliteit geven; het roept een serene en contemplatieve stemming op.