Een zacht, etherisch licht baadt de scène en geeft het een dromerige kwaliteit; alsof je getuige bent van een herinnering. De lucht voelt dik aan van de belofte van een frisse dag. De structuur van de molen is het onmiskenbare brandpunt, dat majestueus oprijst tegen de lichtgevende hemel. De techniek van de kunstenaar is direct duidelijk: kleine, zorgvuldig geplaatste kleurpunten, een techniek die pointillisme wordt genoemd. Het is een symfonie van groen, paars en geel die op afstand samensmelten tot een samenhangend beeld. Het water weerspiegelt de lucht en creëert een gevoel van diepte en rust. De stilte wordt alleen verbroken door de suggestie van boten in de verte, een zachte herinnering aan het stille ritme van het leven. De algehele impact is er een van sereniteit en subtiele schoonheid, een momentopname van een moment in de tijd, voor altijd bewaard. Dit stuk voelt bijna muzikaal aan, een visuele sonnet, misschien, samengesteld uit punten en streken van puur pigment.