Bu samimi yağlı boya portre, sade ve sıcak bir arka plan önünde oturan bir kadını yakalar; figürün soğukkanlı ve düşünceli ifadesini yoğunlaştırır. Sanatçı, yüzün pürüzsüz dokusunu yaratmak için hassas ama kendinden emin fırça darbeleri kullanır; yanakları şekillendiren ve büyük, uyanık gözleri öne çıkaran ince gölgelendirmelerle doludur — düşünceli bir ruhun pencereleri gibi. Alındaki küçük bir saç buklesi, sade ve derli toplu saç stiline şiirsel bir dokunuş katarak verilen formu canlandırır. Kadının koyu bordo giysisi, arkadaki altın kahverengi sandalyeyle tezat oluşturur; figürü, parlak ten tonlarıyla güzelce dengelenen toprak tonlarında sağlamca oturtur.

Resim, sakin ve içe dönük bir duygu yayar; sade arka plan ve kontrollü yüz ifadesiyle izleyicinin dikkatini tamamen figürün iç dünyasına odaklar. Sandalyenin neredeyse geometrik betimlemesi, gerçekçilik ile soyutlama arasında bir etkileşim önerir. 1929 yılında yapılmış bu eser, portre sanatının geleneksel temsili anlayış ile dönemin ortaya çıkan psikolojik ve samimi portre anlayışı arasında bir köprü vazifesi görür. Sıcak toprak tonları paleti ve açık kompozisyon, hem tanıdıklık hem de huzurlu bir yoğunluk hissettirerek izleyiciyi modelin sakin ama karmaşık iç dünyasına davet eder.