Αυτή η οικεία ελαιογραφία απεικονίζει μια γυναίκα καθισμένη μπροστά σε ένα απλοποιημένο, ζεστό φόντο που τονίζει τη σοβαρότητα και τον στοχαστικό της έκφραση. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί λεπτές αλλά σίγουρες πινελιές για να δημιουργήσει λείες υφές στο πρόσωπο, με διακριτικές σκιές που διαμορφώνουν τα μάγουλα και αναδεικνύουν τα μεγάλα, παρατηρητικά μάτια – παράθυρα σε μια συλλογισμένη ψυχή. Μια μικρή μπούκλα μαλλιών στο μέτωπο προσθέτει μια ποιητική λεπτομέρεια στο καλοφτιαγμένο χτένισμα, ζωντανεύοντας τη συγκρατημένη σύνθεση. Το βαθύ βουργουνδί ένδυμα με πιο σκούρες ρίγες αντιπαραβάλλεται με την χρυσαφένια καφέ καρέκλα πίσω της, αγκιστρώνοντας τη φιγούρα με μια γήινη σταθερότητα που ισορροπεί όμορφα τους φωτεινούς τόνους του δέρματος.

Ο πίνακας εκπέμπει μια ήρεμη, στοχαστική ατμόσφαιρα, επιτυγχάνοντας το αποτέλεσμα με μια συγκρατημένη έκφραση στο πρόσωπο και ένα απλοποιημένο φόντο που επικεντρώνει πλήρως την προσοχή στον εσωτερικό κόσμο του μοντέλου. Η σχεδόν γεωμετρική απόδοση των διακοσμητικών στοιχείων της καρέκλας υποδηλώνει μια αλληλεπίδραση μεταξύ ρεαλισμού και αφηρημένης τέχνης. Δημιουργήθηκε το 1929, σε μια εποχή που τα πορτρέτα αντιμετώπιζαν τις επιρροές του μοντερνισμού και την προσωπική έκφραση, το έργο αυτό έχει ιστορική σημασία ως γέφυρα μεταξύ της παραδοσιακής ρεαλιστικής τέχνης και των πιο ψυχολογικών, οικείων πορτρέτων που αναδύονταν τότε. Η ζεστή παλέτα γήινων χρωμάτων και η σαφής σύνθεση προκαλούν μια αίσθηση οικειότητας και ήρεμης έντασης, προσκαλώντας τον θεατή να νιώσει την ηρεμία και την πολύπλοκη εσωτερικότητα του απεικονιζόμενου.