Dit intieme olieverfschilderij toont een vrouw die zit tegen een vereenvoudigde, warme achtergrond, die haar houding en contemplatieve uitdrukking versterkt. De kunstenaar gebruikt delicate maar zelfverzekerde penseelstreken om zachte texturen in het gezicht te creëren, met subtiele schaduwen die de wangen modelleren en de grote, alerte ogen benadrukken — vensters naar een peinzende ziel. Een kleine haarlok op het voorhoofd voegt een poëtisch accent toe aan de gepolijste kapsel, waardoor de ingetogen compositie tot leven komt. Het diepe bordeauxrode kledingstuk met donkerdere strepen contrasteert met de goudbruine stoel erachter, en verankert de figuur met een aardse soliditeit die de lichte huidtinten prachtig in balans brengt.

Het schilderij straalt een serene, introspectieve sfeer uit, bereikt door een beheerste gezichtsuitdrukking en een vereenvoudigde achtergrond die de aandacht volledig richten op de innerlijke wereld van het model. De bijna geometrische weergave van de stoelrugleuning suggereert een wisselwerking tussen realisme en abstractie. Geschilderd in 1929, in een periode waarin portretkunst modernistische invloeden en persoonlijke expressie onderzocht, heeft dit werk historische betekenis als een brug tussen traditionele representatieve kunst en de meer psychologische, intieme portretten die toen opkwamen. Het warme palet van aardetinten en de heldere compositie roepen vertrouwdheid en een rustige intensiteit op, waardoor de kijker wordt uitgenodigd de kalmte en complexe innerlijkheid van het geportretteerde te voelen.