Het kunstwerk vangt een tedere moment van een jong meisje dat is versierd met een mooie brede hoed, versierd met levendige rode bloemen. Deze scène is bijna dromerig, waar de focus ligt op het profiel van het meisje. Renoirs penseelstreken zijn delicaat maar levendig, waardoor een gevoel van vloeiendheid en warmte ontstaat; de grote bloem van de hoed trekt de aandacht van de kijker, waarbij de zachte contouren van haar gezicht in evenwicht worden gehouden met een explosie van kleur. Wanneer je naar de schilderij kijkt, kun je bijna de zachte bries voelen die door de scène lijkt te waaien, waardoor je wordt uitgenodigd om te denken aan onvergetelijke zomermiddagen vol gelach en zonlicht.

Achtergrond, een werveling van groen en geel, versterkt de zachte aanwezigheid van het meisje, waardoor het kunstwerk een zachte, bijna etherische kwaliteit krijgt. Hier blinkt Renoir uit in het gebruik van licht om een atmosfeer over te brengen; de schitteringen op haar zachte, vloeiende haar creëren een betoverend aura-effect, wat onschuld en jeugd oproept. Dit schilderij is niet alleen een technische wonder, maar ook een emotionele kapsel van de kindertijd; het bouwt een brug tussen realisme en impressionisme, zodat de kijker zich voelt alsof hij in een moment is gestapt dat in de tijd is bevroren.