Het kunstwerk presenteert een sereen en introspectief portret van een jonge vrouw die binnen zit. Haar blik is afgewend, wat haar een aura van stille contemplatie geeft. De techniek van de kunstenaar is duidelijk zichtbaar in de gebroken penseelstreken, kenmerkend voor het impressionisme, die een glinsterend effect creëren, vooral in de verlichte delen. Het kleurenpalet wordt gedomineerd door koele blauwe en groene tinten, die in evenwicht worden gebracht door de warmte van de houten vloer en de texturen van haar kleding. De compositie is evenwichtig, met de figuur die een centrale positie inneemt, omlijst door de architectonische elementen van de kamer, waardoor een gevoel van diepte en intimiteit ontstaat. Het is alsof wij, de toeschouwers, getuige zijn van een privé-moment, een vluchtige blik in de gedachten van het onderwerp. De historische context plaatst dit werk in het einde van de 19e eeuw, een tijd van sociale en artistieke verandering; dit werk toont een gevoel van realisme en legt de essentie van het dagelijks leven vast met gevoeligheid en nuances.