In dit fascinerende kunstwerk zijn we getuige van een moment dat in de tijd is bevroren, waarop een jonge meid vol levendigheid naar de golven rent, alsof ze de speelse omhelzing van de zee wil omarmen. De kunstenaar vangt op meesterlijke wijze de onbezorgde geest van de kindertijd door gebruik te maken van dynamische penseelstreken, waarmee het meisje wordt gepresenteerd in een vloeiende jurk die zachtjes meebeweegt met haar beweging. De zee, een schitterende mengeling van cerulean en turkoois, is niet alleen een achtergrond maar wordt een karakter op zichzelf, dat de warmte van de zon en de uitnodigende natuur weerspiegelt.

De compositie is prachtig in balans, waarbij de blik eerst naar het meisje wordt getrokken, daarna naar de twee nabijzwemmende kinderen, en uiteindelijk naar de boot die zachtjes wiegt in de golven—een symbolische uitdrukking van zomerse avonturen. De kleurenpalet straalt warmte uit, gebruikmakend van zachte pastels die contrasteren met de diepere tinten van de kleding en de boot, waardoor een harmonieuze interactie tussen licht en schaduw ontstaat. Er is een onmiskenbare emotionele impact; het tafereel roept nostalgie op, terwijl het herinneringen oproept aan zomers uit de kindertijd doorgebracht aan de oceaan. De historische context plaatst dit stuk in het levendige kunsttoneel van Spanje in het begin van de 20e eeuw, geleid door de impressionistische beweging, die de dagelijkse geneugten van het gewone leven benadrukt.