In deze charmante weergave zit een jong meisje elegant tegen een achtergrond van bloempatronen, haar engelachtige gezicht is gevangen met zachte penseelstreken en pastelkleuren. Haar uitdrukking is introspectief, misschien verloren in gedachten of dromen terwijl ze een delicate pop omarmt, wiens witte jurk bijna stroomt als een waterval van wolken. De algehele compositie weerspiegelt een gevoel van intimiteit en tederheid; de ontspannen houding van het meisje en de zachte lijnen van haar jurk creëren een harmonieuze balans. Haar haar is zorgvuldig gestyled, versierd met een klein accessoire dat een speelse onschuld suggereert.

Het rijke kleurenpalet gebruikt warme tinten van mauve en aardetinten die een gevoel van nostalgie oproepen—als een waardevolle herinnering die tot leven komt op het doek. Monet's penseeltechniek, hoewel minder los dan in zijn latere werken, behoudt nog steeds een impressionistische kwaliteit; elke penseelstreep blaast leven in de omgeving van het meisje en geeft de textuur van haar kleding weer. Dit intieme moment resoneert met emoties, en vangt niet alleen de essentie van de kindertijd, maar ook de vergankelijke natuur van onschuld. De historische context van het einde van de 19e eeuw, die een groeiende waardering voor het gezinsleven en de schoonheid van eenvoudige momenten opmerkte, geeft het werk een diepere betekenis, uitnodigt het de kijker in een wereld van warmte en familieverbinding.