Bu büyüleyici Resim'de, genç bir kız çiçek desenli bir arka planda zarif bir şekilde oturuyor, melek gibi yüzü yumuşak fırça darbeleri ve pastel renklerle yakalanmış. İfadesi içsel bir düşünce içinde, belki de düşüncelere veya hayallere dalmışken nazik bir bebek beziyle sarılırken resmediliyor; beyaz elbisesi neredeyse bulutlar gibi akıyor. Genel kompozisyon, bir samimiyet ve naz arasındaki duyguyu yansıtıyor; kızın rahat pozu ve elbisesinin nazik kavisleri uyumlu bir denge oluşturuyor. Saçları özenle hazırlanmış, küçük bir aksesuar ile süslenmiş, bu da oyuncu bir masumiyeti ima ediyor.

Zengin renk paleti sıcak lavanta ve toprak tonları kullanarak nostaljik bir duygu uyandırıyor—belki de kıymetli bir hatıranın tuvalde hayat bulması gibi. Monet’in fırça kullanımı, belki de daha sonraki eserlerine göre daha az serbest olmakla birlikte, yine de izlenimci bir kalitede; her bir fırça darbesi, kızın çevresindeki ortamda hayat üfleyerek kıyafetlerin dokusunu iletmektedir. Bu samimi an, yalnızca çocukluk özünü değil, masumiyetin geçiciliğini de yakalayarak duygularla dolup taşıyor. 19. yüzyılın sonlarındaki tarihsel bağlam, ev yaşamına ve basit anların güzelliğine artan bir takdirle, esere daha derin bir anlam katıyor; sürükleyen görüntü izleyiciyi sıcaklıkla ve aile bağlantısının dünyasına davet ediyor.