Het kunstwerk legt een moment van stille contemplatie vast. Een ballerina, gekleed in een onberispelijke witte tutu, zit en is verdiept in het lezen van een brief. De fijne lijnen van haar vorm worden weergegeven met een zachte, bijna etherische kwaliteit, versterkt door de aquareltechniek. De lichte kleurwassingen, met name de bleke groenen en roze tinten, roepen een gevoel van sereniteit en gratie op. De compositie is evenwichtig, waarbij de figuur de centrale ruimte inneemt en de blik van de toeschouwer trekt naar haar geconcentreerde uitdrukking. De warme, gedempte tonen van de achtergrond en de houten bank zorgen voor een zacht contrast met de lichte kleding van de danseres; het is alsof de kunstenaar een vluchtig moment van vrede heeft vastgelegd temidden van de drukke wereld van het ballet.