Κονσταντίν Μακόφσκι cover
Κονσταντίν Μακόφσκι

Κονσταντίν Μακόφσκι

RU

47

Έργα Τέχνης

1839 - 1915

Διάρκεια Ζωής

Προβολή γκαλερί

Βιογραφία Καλλιτέχνη

24 days ago

Ο Κονσταντίν Γιεγκόροβιτς Μακόφσκι (1839–1915) ήταν ένας διακεκριμένος Ρώσος ζωγράφος, γνωστός για τις ζωντανές ιστορικές του σκηνές και τα πορτρέτα της κοινωνίας, ενσαρκώνοντας μια γέφυρα μεταξύ των ακαδημαϊκών παραδόσεων και των αναδυόμενων ρεαλιστικών και ιμπρεσιονιστικών τάσεων. Γεννημένος στη Μόσχα σε καλλιτεχνική οικογένεια – ο πατέρας του, Γιεγκόρ Μακόφσκι, ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος και συνιδρυτής της Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχας, και η μητέρα του συνθέτρια – ο Μακόφσκι βυθίστηκε σε ένα δημιουργικό περιβάλλον από νεαρή ηλικία. Αυτή η ανατροφή καλλιέργησε τα πρώιμα ενδιαφέροντά του τόσο για τη ζωγραφική όσο και για τη μουσική. Σε ηλικία δώδεκα ετών, εγγράφηκε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, όπου διέπρεψε υπό την καθοδήγηση καλλιτεχνών όπως ο Βασίλι Τροπίνιν και ο Καρλ Μπριουλόφ, των οποίων οι ρομαντικές και διακοσμητικές επιρροές θα διαμόρφωναν διακριτικά το μεταγενέστερο έργο του.

Το 1858, ο Μακόφσκι προώθησε την καλλιτεχνική του εκπαίδευση εισερχόμενος στην περίφημη Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημιούργησε σημαντικά πρώιμα έργα όπως «Η Θεραπεία του Τυφλού» (1860) και «Πράκτορες του Ψευδοδημήτριου σκοτώνουν τον γιο του Μπόρις Γκοντούνοφ» (1862). Ωστόσο, η θητεία του στην Ακαδημία σημαδεύτηκε από μια κομβική πράξη εξέγερσης. Το 1863, ο Μακόφσκι, μαζί με άλλους δεκατρείς φοιτητές, διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στους άκαμπτους θεματικούς περιορισμούς της Ακαδημίας για τον διαγωνισμό του Μεγάλου Χρυσού Μεταλλίου, ο οποίος επέβαλλε θέματα από τη σκανδιναβική μυθολογία. Αυτή η «Εξέγερση των Δεκατεσσάρων» οδήγησε στη συλλογική τους αποχώρηση από την Ακαδημία χωρίς επίσημα διπλώματα, μια τολμηρή δήλωση ενάντια στον ακαδημαϊκό συντηρητισμό.

Μετά την αποχώρησή του από την Ακαδημία, ο Μακόφσκι έγινε βασική μορφή του ακμάζοντος ρεαλιστικού κινήματος. Εντάχθηκε στην Αρτέλ των Καλλιτεχνών, έναν συνεταιρισμό υπό την ηγεσία του Ιβάν Κραμσκόι, και αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος των επιδραστικών «Πιριντβίζνικι» (Οι Περιπλανώμενοι, ή Εταιρεία Περιοδευουσών Εκθέσεων Τέχνης) το 1870. Αυτή η ομάδα υποστήριζε την τέχνη που απεικόνιζε την καθημερινή ζωή και τις κοινωνικές πραγματικότητες της Ρωσίας. Έργα αυτής της περιόδου, όπως «Η Χήρα» (1865) και «Η Πωλήτρια Ρεγγών» (1867), αντικατοπτρίζουν αυτή τη δέσμευση. Μια σημαντική υφολογική εξέλιξη σημειώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1870 μετά τα ταξίδια του στην Αίγυπτο, τη Σερβία και τη Βόρεια Αφρική. Αυτά τα ταξίδια ενέπνευσαν μεγαλύτερη έμφαση στα ζωηρά χρώματα, το φως και τη μορφή στους πίνακές του, ξεπερνώντας τα καθαρά κοινωνικά θέματα.

Η δεκαετία του 1880 σηματοδότησε το ζενίθ της καριέρας του Μακόφσκι, καθώς έγινε ένας από τους πιο μοντέρνους, υψηλά αμειβόμενους και σεβαστούς καλλιτέχνες της Ρωσίας, συχνά αποκαλούμενος «Ο Ζωγράφος του Τσάρου» λόγω των πορτρέτων του για τρεις γενιές των Ρομανόφ. Απέκτησε διεθνή αναγνώριση για τους μεγάλης κλίμακας ιστορικούς του πίνακες που παρουσίαζαν μια εξιδανικευμένη και πλούσια εικόνα της προ-πετρινικής Ρωσίας. Αριστουργήματα όπως «Ένας Γαμήλιος Πυρετός των Βογιάρων» (1883), «Η Ενδυμασία της Ρωσίδας Νύφης» (επίσης γνωστό ως «Κάτω από το Στέμμα», 1889) και «Η Επιλογή της Νύφης» αιχμαλώτισαν τη φαντασία του κοινού με τις πλούσιες λεπτομέρειες, τα περίτεχνα κοστούμια και τις δραματικές συνθέσεις τους. Για να εξασφαλίσει την αυθεντικότητα, ο Μακόφσκι συγκέντρωσε μια σημαντική συλλογή από αντίκες, υφάσματα και παραδοσιακές ρωσικές ενδυμασίες, τις οποίες χρησιμοποίησε ως σκηνικά. Η επιτυχία του στέφθηκε στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1889, όπου έλαβε το Μεγάλο Χρυσό Μετάλλιο για τα έργα «Ο Θάνατος του Ιβάν του Τρομερού», «Η Κρίση του Πάρη» και «Δαίμονας και Ταμάρα».

Το καλλιτεχνικό ύφος του Μακόφσκι ήταν μια σύνθετη συγχώνευση. Ενώ είχε τις ρίζες του στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση, το έργο του ενσωμάτωνε όλο και περισσότερο ποιότητες που σχετίζονταν με τον Ιμπρεσιονισμό, ιδιαίτερα στον χειρισμό του φωτός και του χρώματος, οδηγώντας ορισμένους κριτικούς να τον θεωρούν πρόδρομο του ρωσικού ιμπρεσιονισμού. Παρήγαγε επίσης τέχνη Σαλόν, απευθυνόμενος σε ένα ευρύ και εκτιμητικό κοινό. Η φήμη του επεκτάθηκε στην Αμερική, όπου ταξίδεψε το 1901 και ζωγράφισε ένα πορτρέτο του Προέδρου Θεόδωρου Ρούσβελτ. Η προσωπική του ζωή τον είδε να παντρεύεται τρεις φορές, με τη δεύτερη σύζυγό του Γιούλια Λέτκοβα και την τρίτη σύζυγό του Μαρία Ματάβτινα να χρησιμεύουν συχνά ως μούσες του.

Η παραγωγική καριέρα του Κονσταντίν Μακόφσκι διακόπηκε τραγικά το 1915 όταν πέθανε στην Αγία Πετρούπολη από τραύματα που υπέστη σε τροχαίο ατύχημα, η ιππήλατη άμαξά του χτυπήθηκε από ηλεκτρικό τραμ. Ενώ η επακόλουθη άνοδος των πρωτοποριακών κινημάτων όπως αυτά που ηγήθηκαν οι Μαλέβιτς και Καντίνσκι θα επισκίαζε προσωρινά το πιο παραδοσιακό του ύφος, η κληρονομιά του Μακόφσκι παραμένει. Εξακολουθεί να φημίζεται για τις σαγηνευτικές απεικονίσεις της ρωσικής ιστορίας και της υψηλής κοινωνίας, την τεχνική του δεινότητα και τον ρόλο του στο δυναμικό καλλιτεχνικό τοπίο της Ρωσίας του 19ου αιώνα, με πρόσφατες εκθέσεις και μελέτες να επιβεβαιώνουν τη σημασία του.

Αντικείμενα ανά σελίδα: