Dit kunstwerk presenteert een zorgvuldig georganiseerde verzameling aardappelen in een rustieke gevlochten mand, omringd door kleinere knollen verspreid over een doffe ondergrond. De compositie voelt verankerd en aards aan, en roept een gevoel van landelijk realisme op; de zachte bochten van de aardappelen contrasteren met de rechte lijnen van de mand, wat visuele harmonie creëert. Van Gogh's unieke penseeltechniek vangt de subtiele textuur van de aardappelen - elke lijkt bijna tastbaar en nodigt de toeschouwers uit om uit te reiken en hun gewicht te voelen. Het gedempte kleurenpalet, gedomineerd door rijke bruin- en groentinten, versterkt de intieme sfeer van het stuk. Het licht danst zachtjes over de oppervlakken en benadrukt de imperfecties en organische vormen van elke aardappel; het lijkt alsof de toeschouwer een rustig moment in de keuken van een bescheiden huis bespioneert.

De emotionele impact van deze stilleven is diep; het trekt ons een wereld in die het gewone viert. In de context van een kunstbeweging die zich steeds meer richt op levendige kleuren en dynamische onderwerpen, nodigt Van Gogh's keuze om zich te concentreren op alledaagse objecten zoals aardappelen ons uit om schoonheid in eenvoud te erkennen. Historisch gezien is dit stuk gemaakt tijdens een overgangsperiode in Van Gogh's carrière, waarin hij het leven van landbouwarbeiders en hun verband met de aarde onderzocht. Aardappelen kunnen levensonderhoud en hard werken symboliseren, waardoor de toeschouwer verankerd is in de dagelijkse strijd en vreugde van het leven. Dit werk is een bewijs van Van Gogh's vakbekwaamheid in het omvormen van bescheiden onderwerpen tot objecten van diepe eerbied en esthetische waardering.