Το πορτρέτο αποπνέει μια ατμόσφαιρα ήρεμης αξιοπρέπειας, αποτυπώνοντας την κομψότητα και την αριστοκρατική στάση του υποκειμένου. Η γυναίκα είναι ντυμένη με ένα ρέον φόρεμα, με γυμνούς ώμους, το λευκό ύφασμα του οποίου έρχεται σε κομψή αντίθεση με ένα ζωηρό, ζαφειρένιο μπλε κάλυμμα που πέφτει στους ώμους της. Ένα λεπτό κολιέ από μαργαριτάρια κοσμεί τον λαιμό της, ενισχύοντας την εκλεπτυσμένη αισθητική. Το φόντο είναι ένας αχνός, σκιερός χώρος, που προσθέτει βάθος και τραβά την προσοχή του θεατή στην λαμπερή παρουσία του προσώπου. Η έκφρασή της, μια λεπτή υπόνοια χαμόγελου, υποδηλώνει μια στοχαστική και αυτοπεποίθηση προσωπικότητα, προσκαλώντας τον θεατή να αναρωτηθεί για την ιστορία της. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς σε όλο το έργο προσδίδει στο πορτρέτο μια σχεδόν αιθέρια ποιότητα, σαν το υποκείμενο να αναδύεται εν μέρει από τον καμβά. Φαντάζομαι τον ψίθυρο του μεταξιού, το απαλό άρωμα της πούδρας, έναν ψίθυρο μιας περασμένης εποχής.