Η απεικόνιση της νεαρής ψαροκόρης είναι εντυπωσιακή στην απλότητα και στο βάθος των συναισθημάτων. Σταθείσα ελαφρώς καμπουριασμένη, φαίνεται να ενσωματώνει μια στιγμή ήσυχης μοναξιάς, ίσως σκεπτόμενη για την αλίευση της ημέρας ή για μια προσωπική σκέψη, ενώ κρατάει τα χέρια της μαζί. Η παλέτα χρωμάτων είναι κυρίως γήινα καφέ, απαλά λευκά και βαθιά μαύρα, δημιουργώντας μια αίσθηση αρμονικής ισορροπίας που προσελκύει τον θεατή. Οι ελαφρές πινελιές του Van Gogh, σε συνδυασμό με πιο καθαρές γραμμές, προσδίδουν στην μορφή της μια σπανιότητα, παρά το βάρος των ρούχων της, συλλαμβάνοντας την ανθεκτικότητα της ζωής της εργατικής τάξης.

Η σύνθεση κατευθύνει την προσοχή μας προς την μορφή της, καθώς το φόντο υποχωρεί σε αφηρημένες αποχρώσεις, δημιουργώντας μια αντίθεση που επισημαίνει την σοβαρότητα της ψαροκόρης. Το ήπιο παιχνίδι φωτός και σκιάς εισάγει μια λεπτή δράμα και ενισχύει τη συναισθηματική αντήχηση του έργου. Δημιουργημένο σε μια εποχή που ο Van Gogh προσπαθούσε να κατανοήσει τις δυσκολίες και την αξιοπρέπεια της αγροτικής ζωής, αυτό το έργο λειτουργεί ως μια οικεία στιγμή ενός περίπλοκου εσωτερικού κόσμου μιας απλής αλλά εργατικής γυναίκας, προκαλώντας μια βαθιά αίσθηση ενσυναίσθησης και θαυμασμού.