Σε αυτήν την έντονη αυτοπροσωπογραφία, η καλλιτέχνιδα μας παρουσιάζει την εικόνα της πλαισιωμένη από πλούσια, υπερμεγέθη πράσινα φύλλα που σχεδόν την κατακλύζουν, αποκαλύπτοντας μια ήρεμη αλλά αποφασιστική έκφραση. Η σύνθεση εστιάζει στο κέντρο, με το πρόσωπό της να είναι το επίκεντρο, ενώ ένα κολιέ από αγκάθια τυλίγεται γύρω από τον λαιμό της σαν σύμβολο πόνου και αντοχής, παγιδεύοντας στο κέντρο έναν εύθραυστο κολιμπρί — μια έντονη αντίθεση μεταξύ ομορφιάς και πόνου. Μια μαύρη γάτα κρύβεται πίσω από τον δεξιό ώμο της, με σμαραγδένια μάτια που διαπερνούν τη σκηνή με μια σκοτεινή ματιά, ενώ μια αράχνη πίθηκος αριστερά φαίνεται στοχαστική, αγγίζοντας απαλά τα κλαδιά. Λεπτές πεταλούδες πετούν γύρω από τα πλεκτά μαλλιά της, προσθέτοντας μια νότα ευαισθησίας μέσα από τα αγκάθια. Η τέχνη της λάμπει στην προσεκτική απόδοση των χαρακτηριστικών και των υφών· κάθε φύλλο, τούφα μαλλιών και τα ιριδίζοντα φτερά του πουλιού είναι ζωγραφισμένα με εξαιρετική λεπτομέρεια. Η παλέτα χρωμάτων, ήπια αλλά πλούσια — βαθυπράσινες αποχρώσεις, απαλή ροδαλή επιδερμίδα και βαθιά μαύρα — εντείνουν το συναισθηματικό βάθος, προκαλώντας συναισθήματα εσωτερικού πόνου και δύναμης. Το έργο δημιουργήθηκε σε μια ταραχώδη περίοδο προσωπικών φυσικών και συναισθηματικών δοκιμασιών, συνδυάζοντας την οικειότητα με τον συμβολισμό, καθιστώντας το μια οπτική ποίηση για την ανθεκτικότητα και την ταυτότητα.