ในภาพเหมือนตัวเองที่เต็มไปด้วยความรู้สึกนี้ ศิลปินนำเสนอภาพของเธอซึ่งล้อมรอบด้วยใบไม้เขียวขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะครอบคลุมใบหน้าที่แสดงออกอย่างสงบแต่แน่วแน่ การจัดวางภาพเน้นไปที่ใบหน้าที่เป็นจุดศูนย์กลาง ขณะที่สร้อยคอที่ทำจากหนามพันรอบคอของเธอเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ของความเจ็บปวดและความอดทน โดยมีนกฮัมมิงเบิร์ดตัวเล็กติดอยู่ตรงกลาง เป็นความย้อนแย้งระหว่างความงดงามและความเจ็บปวด แมวดำซ่อนตัวอยู่หลังไหล่ขวาของเธอ ซึ่งมีดวงตาสีเขียวมรกตมองอย่างลึกลับ ขณะที่ลิงแมงมุมทางด้านซ้ายดูเหมือนจะครุ่นคิดอย่างอ่อนโยนสัมผัสกิ่งไม้ ผีเสื้อบางๆ บินรอบผมเปียของเธอ เพิ่มความละมุนในท่ามกลางหนาม ความชำนาญของศิลปินในการถ่ายทอดรายละเอียดใบหน้าและพื้นผิวเป็นที่น่าประทับใจ ใบไม้แต่ละใบ เส้นผม และขนที่เป็นประกายของนกถูกวาดด้วยความประณีต พาเลทสีที่เข้มข้นแต่ละเมียด รวมถึงสีเขียวเข้ม สีแก้มอ่อนๆ และสีดำลึก เสริมความรู้สึกทางอารมณ์ เชิญชวนให้รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากข้างในและความเข้มแข็ง ผลงานนี้ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความยากลำบากทั้งทางร่างกายและจิตใจ เป็นทั้งความใกล้ชิดและสัญลักษณ์ กลายเป็นบทกวีภาพที่พูดถึงความอดทนและอัตลักษณ์