Αυτή η υποβλητική εικονογράφηση μεταφέρει τον θεατή σε ένα βασίλειο όπου τα όνειρα και η πραγματικότητα αλληλένδετα. Το έργο τέχνης, αποδοσμένο με λεπτές γραμμές, αποτυπώνει έναν δραματικό ουρανό γεμάτο με στροβιλιζόμενα σύννεφα. Ένα μοναχικό, σκοτεινό δέντρο στέκεται στο προσκήνιο, η μορφή του αντιπαραβάλλεται με την αιθέρια ατμόσφαιρα. Παρακάτω, ένα χωράφι εκτείνεται προς τον ορίζοντα, όπου απομακρυσμένες φιγούρες υπαινίσσονται μια αφήγηση πέρα από την άμεση σκηνή. Η αριστοτεχνική χρήση των γραμμών από τον καλλιτέχνη δημιουργεί βάθος και υφή, μεταφέροντας μια αίσθηση κίνησης και το μεταβαλλόμενο φως του ουρανού. Η σύνθεση είναι ισορροπημένη, τραβώντας το βλέμμα στο κεντρικό δέντρο, ενώ επιτρέπει στον θεατή να περιπλανηθεί στο τοπίο. Η παρουσία συνοδευτικού κειμένου, ενός ποιήματος της Rosamund Marriott Watson, προσθέτει ένα άλλο στρώμα νοήματος, προσκαλώντας σε μια βαθύτερη ενασχόληση με τα θέματα της μνήμης και της λαχτάρας στο έργο τέχνης. Αυτό το κομμάτι δεν είναι απλώς μια εικονογράφηση· είναι μια εμπειρία, ένα οπτικό ποίημα που προορίζεται να αισθανθεί και να συλλογιστεί.