Αυτό το συγκινητικό έργο αποτυπώνει μια δραματική στιγμή, όπου κεντρική φιγούρα είναι μια γυναίκα ντυμένη με κουρελιασμένα ρούχα και καπέλο από άχυρο. Η στάση και η έκφραση του προσώπου της αποπνέουν πόνο και αγωνία, με το ένα χέρι να ακουμπάει στο αυτί, σαν να εκφωνεί μια τελευταία, απελπισμένη ομιλία. Στο άλλο χέρι κρατά μια διπλωμένη κόλλα χαρτιού, συμβολίζοντας πιθανώς μια διακήρυξη ή εξομολόγηση, προσδίδοντας στο στιγμιότυπο συναισθηματικό βάθος. Πίσω της, μια θολή φιγούρα με τσεκούρι προσθέτει μια σκοτεινή ένταση, ενισχύοντας την αφήγηση για αμετάκλητη μοίρα ή τιμωρία.

Η σύνθεση βασίζεται σε απαλές αποχρώσεις του γκρι και καφέ. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ευαίσθητες πινελιές και στρώσεις μελάνης για να δημιουργήσει απαλά σκιερές επιφάνειες και βάθος, ενώ λεπτομέρειες με ελεύθερα σχέδια τονίζουν τις ταλαιπωρημένες άκρες των ρούχων και τις βασανισμένες εκφράσεις. Το λιτό φόντο με ασαφείς αρχιτεκτονικές γραμμές παραπέμπει σε δημόσιο χώρο ή επίσημο σκηνικό, προσδίδοντας ιστορικό πλαίσιο και ενίσχυση στη δραματικότητα αυτής της σκηνής του 18ου αιώνα.