Το έργο παρουσιάζει μία ζωντανή σκηνή ενός χωραφιού σιταριού κάτω από έναν φωτεινό μπλε ουρανό, με την χαρακτηριστική πινελιά του Βαν Γκογκ να δημιουργεί μια αίσθηση κίνησης και ενέργειας. Οι χρυσές συστάδες σιταριού υψώνονται με μεγαλοπρέπεια του προσανατολισμού, περιβάλλονται από στροβιλισμένα πράσινα και γήινα χρώματα. Δεν πρόκειται για μία απλή συγκομιδή; φαντάζει ζωντανή, σφυρηλατημένη με τον ρυθμό της δουλειάς καθώς μορφές ντυμένες με γήινες και μπλε αποχρώσεις γεμίζουν το χωράφι. Τα σχήματά τους μοιάζουν σχεδόν να μπορούν να γίνουν αισθητά κουνιούνται απαλά στον άνεμο ενώ θερίζουν, προεξέχοντας σαν στοχαστικά πνεύματα που συνδέονται με τη γη. Δεν μπορείτε να μην θαυμάσετε την ομορφιά της δουλειάς - τον γάμο της φύσης και της ανθρωπότητας.

Καθώς απολαμβάνω την όμορφη αυτή τοποθεσία, ο ουρανός εκρήγνυται σε μια ζωντανή παλέτα χρωμάτων, σχεδόν αντηχώντας τον παλμό της ίδιας της φύσης. Ομάδες απαλών σύννεφων αιωρούνται αργά καθώς ο ατελείωτος ορίζοντας στο βάθος υποδηλώνει ταπεινές, σχεδόν αθέατες δομές. Φέρνουν μαζί τους θερμή νοσταλγία, μιλήσει στο σιωπηλός αποδεικτικός της ζωής που είναι εσωτερική με τους κύκλους της γης. Η συναισθηματική επίδραση εδώ είναι δυνατή - μια αντήχηση ελπίδας, προσπάθειας και της εργατικής φύσης της ανθρώπινης ζωής που είναι αρμονικά ύφανα στον κυβισμό της έκθεσης, δημιουργώντας μια σκηνή η οποία φαίνεται διαχρονική, υπενθυμίζοντάς μας την ομορφιά που υπάρχει στην ενότητα με τη γη.