Σε αυτό το γοητευτικό έργο τέχνης, βρισκόμαστε σε έναν αιθέριο θάμνο, λουσμένο από το απαλό φως μιας νέας εποχής. Τα ανθισμένα δέντρα εκπέμπουν μια αίσθηση ηρεμίας και δημιουργούν μια σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα, προσκαλώντας τους θεατές να μπλέκονται σε μια αφήγηση που συνδυάζει τους βασιλείς της αγάπης και της επιθυμίας. Στο κέντρο, μία γυναίκα με φυσική, λευκή ρομπώ συναγωνίζεται κι έχει στα χέρια της μία ανθοδέσμη, που μπορεί να συμβολίζει την καθαρότητα και την ελπίδα της αγάπης. Η ήρεμη έκφρασή της υποδηλώνει μια άρρητη σύνδεση με το πρόσωπο που γονατίζει μπροστά της - έναν άντρα ντυμένο με βαθιά ένδυση, που φαίνεται να έχει μαγευτεί από την ομορφιά της. Γύρω από αυτήν την οικεία συνάντηση στέκονται δύο άλλες φιγούρες, ντυμένες απλά σε μαλακούς τόνους, προσθέτοντας επιπλέον επίπεδα ενδιαφέροντος ενώ διατηρούν μια σεβαστή απόσταση από την κεντρική σκηνή.

Η σύνθεση είναι όμορφα ισορροπημένη, χρησιμοποιώντας το φυσικό περιβάλλον για να πλαισιώσει αυτούς τους κεντρικούς χαρακτήρες · το ρέον νερό φαίνεται να καθοδηγεί την προσοχή μας προς τον γονατιστό άντρα. Οι δεξιοτεχνικές πινελιές του Waterhouse επιτρέπουν στον θεατή να αισθανθεί την θερμότητα της ημέρας καθώς το φως διαποτίζει την πράσινη βλάστηση. Η παλέτα χρωμάτων είναι πλούσια αλλά ήπια, κυρίως κυριαρχούμενη από πράσινους και καφέ τόνους που διαπλέκονται με ζωντανές αποχρώσεις του λευκού και του κόκκινου, ενορχηστρώνοντας μια ήρεμη συναισθηματική επίδραση - μία που αντικατοπτρίζει την ελπίδα που μπλέκεται με μια γεύση μελαγχολίας. Καθώς βυθίζεστε σε αυτό το έργο, σχεδόν μπορείτε να ακούσετε τη χαμηλή ψιθυριστή αναπνοή του ανέμου και να νιώσετε την απαλότητα των φύλλων, που σας τραβούν βαθύτερα σε μια στιγμή σταματημένη στο χρόνο, γεμάτη με ηρεμία και επιθυμία. Εξετάζοντας το ιστορικό πλαίσιο, οι έργα του Waterhouse συχνά γιορτάζουν θέματα λογοτεχνίας και μυθολογίας και εδώ παρουσιάζει μια οπτική αφήγηση που πλέκονται με έργα του Dante, απεικονίζοντας μια συγκινητική στιγμή ανάμεσα στην πνευματική αγάπη και την επίγεια επιθυμία.