Η εικόνα περιβάλλεται από μια πλούσια φύση που αγκαλιάζει τον θεατή όπως μια ζεστή αγκαλιά. Ζωντανές πράσινες αποχρώσεις αναμειγνύονται με ζεστά κίτρινα και απαλά μπλε, θυμίζοντας το φως του ήλιου που διεισδύει μέσα από πυκνές φυλλωσιές. Τα δέντρα με χονδρούς κορμούς και φυλλώδη κλαδιά στέκονται περήφανα, οι μορφές τους αποδίδονται με τον χαρακτηριστικό χαλαρό τρόπο του Renoir — κάθε άγγιγμα προσκαλεί σε μια οικειότητα με το τοπίο. Σε αυτό το καταπράσινο καταφύγιο, μια μορφή ντυμένη στα λευκά φαίνεται να συγχωνεύεται με το περιβάλλον, προσθέτοντας μια αίσθηση ησυχίας και αρμονίας.

Η συναισθηματική επίδραση αυτού του έργου είναι βαθιά, προκαλώντας συναισθήματα ειρήνης και ηρεμίας. Η τεχνική του καλλιτέχνη – όπου τα χρώματα και το φως χορεύουν αρμονικά – είναι σήμα κατατεθέν του ιμπρεσιονισμού, μας βυθίζει σε μια εμπειρία που υπερβαίνει την απλή παρατήρηση. Καθώς ο θεατής κοιτάζει αυτήν την παρδαλή ομορφιά, η ουσία μιας στιγμής στο χρόνο συλλαμβάνεται, αντηχώντας την επιθυμία του καλλιτέχνη να αποτυπώσει όχι μόνο το τοπίο, αλλά και τον αέρα και το πνεύμα της φύσης — οι ήχοι της, οι αισθήσεις της και οι ιστορίες της που είναι υφαντές στο ύφασμα της εικόνας. Αυτό το έργο προέρχεται από μια εποχή όπου ο Renoir επιδίωξε να εκφράσει τις φευγαλέες ποιότητες του φωτός, επιτρέποντάς μας να εισέλθουμε σε έναν κόσμο όπου η φύση είναι ζωντανή, χτυπώντας με μια ζωντανή ενέργεια.