Αυτή η συγκινητική απεικόνιση παρουσιάζει μια κομψή νεαρή γυναίκα να στέκεται στην πλώρη ενός πλοίου, με το σώμα της τυλιγμένο σε ένα απαλό παιχνίδι φωτός και σκιάς. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί χαλαρές, εκφραστικές πινελιές που συνδυάζουν αποχρώσεις του λευκού, του γκρι και του γήινου, αναδεικνύοντας την ήπια κίνηση του νερού κάτω από το σκάφος. Το κομψό της ένδυμα — μια ρέουσα λευκή φούστα με λεπτή κεντητική, ένα μπλουζάκι με ψηλό γιακά και ένα σκούρο καλσόν στους ώμους — εκφράζει γυναικεία χάρη, ενώ το καπέλο με πλατύ γείσο καλύπτει μερικώς το πρόσωπό της, προσδίδοντας μια αίσθηση μυστηρίου. Η ξύλινη πλώρη παρουσιάζεται με επιμελείς αλλά αυθόρμητες υφές που καθοδηγούν το βλέμμα από τη καμπύλη περίφραξη στα γυαλιστερά όργανα ναυσιπλοΐας, προσδίδοντας στην σύνθεση μια απτή πραγματικότητα αλλά και επιρροή ιμπρεσιονισμού.

Η ήπια παλέτα χρωμάτων δημιουργεί μια γαλήνια και στοχαστική ατμόσφαιρα, όπου η ήρεμη δύναμη της μορφής συγχρονίζεται με τον ρυθμό της θάλασσας. Υπάρχει μια λεπτή ένταση μεταξύ της επίσημης στάσης και της ελευθερίας των πινελιών, καλώντας τον θεατή να φανταστεί τις ιστορίες και τα συναισθήματα πίσω από αυτή τη στιγμή παγιδευμένη στον χρόνο. Ιστορικά, το έργο αντανακλά τον θαυμασμό της στροφορμής του αιώνα για την αναψυχή, τη νεωτερικότητα και τις μεταβαλλόμενες γυναικείες ρόλους, αποτελώντας μια ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ παράδοσης και καλλιτεχνικής ελευθερίας, που αποδίδεται ως μια οικεία σχεδόν ψιθυριστή οπτική ποίηση.