Αυτή η ζωγραφιά απεικονίζει μια απλή αλλά συναισθηματική νεκρή φύση πάνω σε ένα ρουστίκ ξύλινο τραπέζι. Το επίκεντρο είναι ένα πιάτο γεμάτο με ζουμερές, πλούσιες σε τόνους κόκκινου και πορτοκαλί ντομάτες. Γύρω από το πιάτο, διασκορπισμένες ντομάτες βρίσκονται πάνω σε ένα λευκό ύφασμα που πέφτει φυσικά πάνω από την άκρη του τραπεζιού. Κοντά στέκεται μια δεξαμενή από κασσίτερο, η ψυχρή μεταλλική της επιφάνεια έρχεται σε αντίθεση με τη ζεστή ζωντάνια των ντοματών. Το φόντο έχει ζωγραφιστεί με δυναμικές πινελιές που προσθέτουν βάθος και μια αίσθηση ήσυχης μυστηριώδους ατμόσφαιρας.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί ενεργητικές αλλά ελεγχόμενες πινελιές χαρακτηριστικές του μετα-ιμπρεσιονισμού, δίνοντας ζωή και υφή στη σκηνή. Το παιχνίδι φωτός και σκιάς δίνει όγκο στα αντικείμενα, ενώ η στρώση των χρωμάτων — από το φλογερό κόκκινο έως τα πιο ήρεμα μπλε και πράσινα — δημιουργεί μια αρμονική αλλά έντονη παλέτα. Το έργο προσκαλεί τον θεατή να πλησιάσει· σχεδόν ακούς τη γαλήνια ατμόσφαιρα μιας απλής κουζίνας, νιώθεις την τραχύτητα του τραπεζιού και το ψυχρό βάρος της δεξαμενής. Ζωγραφισμένο το 1883, το νεκρό φυσικό αυτό έργο αποτελεί ορόσημο όπου καθημερινά αντικείμενα αποκτούν νέα ζωντάνια και συναισθηματικό βάθος, ανυψώνοντας το κοινό σε ποιητική γαλήνη.