Dit schilderij toont een eenvoudige maar treffende stilleven scène op een rustieke houten tafel. Het middelpunt is een bord vol sappige, rijk gekleurde tomaten in vurige rood- en oranjetinten. Rondom het bord liggen enkele tomaten verspreid op een wit doek dat natuurlijk over de rand van de tafel hangt. Dichtbij staat een tinnen kan, waarvan het koele metalen oppervlak contrasteert met de warme levendigheid van de tomaten. De achtergrond is geschilderd met dynamische penseelstreken, die diepte en een stille mysterieuze sfeer toevoegen.

De kunstenaar gebruikt energieke maar gecontroleerde penseelstreken, kenmerkend voor het postimpressionisme, om leven en textuur aan het tafereel te geven. Het spel van licht en schaduw geeft volume aan de objecten, terwijl de lagen kleuren – van vurige roodtinten tot gedempte blauwen en groenen – een harmonisch maar krachtig kleurenpalet creëren. Het werk nodigt de kijker uit om dichterbij te komen; men kan bijna het stille geluid van een eenvoudige keuken horen, de robuustheid van de houten tafel voelen en het koele gewicht van de tinnen kan. Geschilderd in 1883, markeert dit stilleven een keerpunt waarin alledaagse objecten een nieuwe levendigheid en emotionele resonantie krijgen, waardoor het gewone verheven wordt tot poëtische stilte.