Α, να είσαι εκεί, ανάμεσα σε αυτούς τους ηλιόλουστους λόφους! Ένας πίνακας, γεμάτος ζωή, όπου η απλή πράξη του να πετάς έναν χαρταετό μετατρέπεται σε ένα ζωντανό θέαμα. Ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει αριστοτεχνικά μια στιγμή καθαρής χαράς. Οι φιγούρες είναι ζωντανές, οι κινήσεις τους αντηχούν τον άνεμο που τραβάει τον χαρταετό ψηλά. Σχεδόν μπορώ να ακούσω τα γέλια, τις φωνές ενθάρρυνσης, τη συλλογική χαρά που γεμίζει τον αέρα. Η σύνθεση τραβά το βλέμμα προς τα πάνω, ακολουθώντας την κομψή καμπύλη του σχοινιού του χαρταετού, οδηγώντας μας σε έναν γαλάζιο ουρανό. Οι πινελιές φαίνονται αβίαστες, ωστόσο μεταφέρουν την υφή των ρούχων, το φως στα πρόσωπα, τις λεπτές αλλαγές στη διάθεση. Είναι σαν ο καλλιτέχνης να είχε εμφιαλώσει ένα τέλειο απόγευμα, μια στιγμή συλλογικής ευτυχίας, για να την απολαύσουμε για αιώνες.