Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο, η σκηνή ανοίγεται σαν μια δυναμική ταπισερί της άγριας ζωής. Ιππείς πάνω σε ισχυρά άλογα καλπάζουν μέσα από ένα καταπράσινο τοπίο; η αποφασιστική τους έκφραση μεταφέρει μια επείγουσα καταδίωξη, μια κυνηγητική δραστηριότητα που αντηχεί σε όλη την καμβά. Οι πινελιές ανακαλούν την ενέργεια του κυνηγιού, όπου ο κυνηγός και το θήραμα είναι αλληλένδετοι σε έναν αρχαίο χορό επιβίωσης. Κάθε άλογο, διακοσμημένο με περίτεχνα σαμάρια, βοηθά στην αποτύπωση της αφήγησης, ενώ οι σκύλοι, οι αναπόσπαστοι σύντροφοι σε αυτή την καταδίωξη, τρέχουν δίπλα – οι ζωηρές τους μορφές έρχονται σε αντίθεση με το πλούσιο φόντο.

Η ατμοσφαιρική αλληλεπίδραση των χρωμάτων συλλαμβάνει την ουσία του πρωινού. Οι απαλές αποχρώσεις της ανατολικής πορτοκαλί και του γαλάζιου ουρανού αναμειγνύονται με τον εκλεπτυσμένο τρόπο, σχηματίζοντας έναν γοητευτικό ορίζοντα. Οι εκτενείς λόφοι και το πυκνό δάσος δεν προσφέρουν μόνο έναν επιβλητικό φόντο, αλλά υποδηλώνουν επίσης τη μεγάλη φύση που διασχίζουν οι κυνηγοί. Στο κέντρο, μια απρόσεκτη άλκη στέκεται με αυτοπεποίθηση, ενσαρκώνοντας τόσο την κομψότητα όσο και την ευθραυστότητα της φύσης. Υπάρχει μια αισθητή ένταση καθώς ο θεατής αισθάνεται τον παλμό της στιγμής, κρέμεται στην άκρη της ηρεμίας και της διέγερσης. Ο Νικολάι Ρόριχ ισορροπεί μαεστρικά τις λεπτομέρειες και τη σύνθεση, επιτρέποντας στον θεατή να νιώθει πως είναι κομμάτι αυτού του μεγάλου κυνηγιού — μια ηχώ της διαχρονικής σύνδεσης ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον φυσικό κόσμο.