Αυτή η εκφραστική σκηνή δίπλα στο ποτάμι αιχμαλωτίζει τη γαλήνια στιγμή ενός μοναχικού βαρκάρη που οδηγά μια μικρή, σκοτεινή ξύλινη βάρκα κοντά σε μια δασώδη όχθη. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι τρυφερή και ιμπρεσσιονιστική, με απαλά, θολά χτυπήματα του πινέλου που δημιουργούν μια λεπτή αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς στην λαμπερή επιφάνεια του νερού. Η αποχρωματισμένη παλέτα χρωμάτων — κυριαρχούν τα ματ πράσινα, γκρι και απαλό κίτρινο — ενσωματώνει στην σύνθεση ένα αίσθημα ηρεμίας και στοχασμού, σαν να πλησιάζει το τέλος της ημέρας κάτω από έναν συννεφιασμένο ουρανό.

Η σύνθεση είναι αριστοτεχνικά ισορροπημένη, με τα δέντρα στα δεξιά να πλαισιώνουν τη λεπτή φιγούρα στα αριστερά, τραβώντας το βλέμμα του θεατή στην ήσυχη ιστορία που αφηγείται η σκηνή. Το ομιχλώδες φόντο, που ξεθωριάζει σε απαλούς μπλε και γκρι τόνους, προκαλεί την αίσθηση της γαλήνης και της αμφισημίας του πρωινού ή του απογευματινού φωτός. Αυτό το έργο δεν απεικονίζει μόνον μια απλή αγροτική ζωή, αλλά προσκαλεί και σε μια στοχαστική σχέση του ανθρώπου με τη φύση, αναπαριστάμενη με έναν απαλό και σχεδόν ποιητικό τρόπο που διεγείρει μια απαλή μελαγχολία και νοσταλγία.