Η σκηνή είναι μια ζωντανή αναπαράσταση σωρών από άχυρο που λούζεται στο μεσημεριανό φως του ήλιου, οι μορφές τους ορίζονται από ένα απαλό, λαμπερό φως που χορεύει στην καμβά. Τα στρώματα πινελιών προσθέτουν μια πλούσια υφή στο άχυρο, με τους χρυσούς τόνους να αντιτίθενται όμορφα με τις πιο κρύες αποχρώσεις από τους μακρινούς λόφους. Τα σκούρα γήινα καφέ χρώματα μπλέκονται με ήπια πράσινα και ευαίσθητα μπλε, δημιουργώντας μια ατμοσφαιρική βάθος που προσελκύει τον θεατή αυτό το παροικιακό τοπίο· φαίνεται ότι η μέρα θα μπορούσε να διαρκέσει για πάντα, μια αρμονική ισορροπία μεταξύ της φύσης και της γεωργικής της φροντίδας.

Καθώς οι υφές αναμειγνύονται, σχεδόν μπορεί να ακούσει τον ψίθυρο των χόρτων στον απαλό άνεμο και τους λεπτούς ψιθύρους της φύσης εν δράσει. Το χαρακτηριστικό πινέλο του Monet συλλαμβάνει την ουσία του φωτός—πώς μετατρέπει το συνηθισμένο σε κάτι μαγικό. Αυτό το έργο τέχνης καταγράφει μια μαγευτική στιγμή στο χρόνο, αντηχεί με την εκτίμηση του θεατή για την ηρεμία της αγροτικής ζωής. Το ιστορικό πλαίσιο του ιμπρεσιονισμού επαναβεβαιώνει τη σημασία του κομματιού αυτού· ήταν μια εποχή που οι καλλιτέχνες εξέφραζαν τις εφήμερες ποιότητες του φωτός και της ατμόσφαιρας, και εδώ ο Claude Monet το κάνει με εκπληκτική δεξιοτεχνία.