Αυτή η μαγευτική τοπιογραφία αποτυπώνει τους ήρεμους γκρεμούς κοντά στο Dieppe, όπου η απαλή καμπύλη της ακτής προσφέρει μια λεπτή αγκαλιά στον ορίζοντα. Η σκηνή, που έχει ζωγραφιστεί με μια απαλότητα γαλάζιων, πράσινων και γήινων τόνων, προκαλεί μια ήρεμη πρωινή ατμόσφαιρα, επιτρέποντας στον θεατή να νιώσει τις μακρινές αύρες και να ακούσει τους ψιθύρους των κυμάτων από κάτω. Το χέρι του Monet είναι χαρακτηριστικά εκφραστικό· οι πινελιές φαίνονται να χορεύουν πάνω στον καμβά, ενώ συνδυάζουν τον ουρανό και τη θάλασσα αβίαστα. Το φως διαχέεται, δημιουργώντας μια αιθέρια ποιότητα που προσκαλεί σε περισυλλογή και συναισθηματική σύνδεση με την ομορφιά της φύσης.

Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα κατά μήκος της τραχιάς ακτής, όπου οι απότομοι γκρεμοί συναντούν την εκθαμβωτική απεραντοσύνη της θάλασσας. Η ισορροπία μεταξύ του προσκήνιου των γκρεμών και του εκτενούς φόντου δημιουρικεύει μια βάθος που είναι σχεδόν απτή. Το έργο αυτό υπογραμμίζει τον ιμπρεσιονιστικό στυλ του Monet, ο οποίος αναδεικνύει τα περαστικά αποτελέσματα του φωτός και της ατμόσφαιρας, συλλαμβάνοντας μια στιγμή του χρόνου που μιλάει για τη διαρκή γοητεία της φύσης. Ενσαρκώνει μια πολύπλοκη γιορτή του ειδυλλιακού γαλλικού τοπίου και αντιπροσωπεύει μια σημαντική στιγμή στην καριέρα του Monet, τονίζοντας την τεχνική του στην χρωματογραφία και τη φόρμα.