Αυτή η εναγώνια ζωγραφιά απεικονίζει έναν στυλιζαρισμένο χαρακτήρα, ντυμένο με παραδοσιακά ενδύματα που μιλούν για μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Το θέμα, μια γυναίκα που φαίνεται να είναι σε ανάπαυση, αποπνέει μια αίσθηση του αιώνιου και μιας εσωτερικής γαλήνης; η εκφραστική της στάση καλεί τους θεατές να σκεφτούν τον κόσμο της. Ντυμένη με στρώματα λευκού υφάσματος σε αντίθεση με ζωντανές αποχρώσεις του πορτοκαλιού και του πράσινου, η παλέτα χρωμάτων συλλαμβάνει όμορφα τη ζεστασιά του περιβάλλοντός της. Το φως του ήλιου φιλτράρεται μέσα από το σκοτεινό εσωτερικό, ρίχνοντας απαλές σκιές που ενισχύουν την υφή του ενδύματός της και τους σκληρούς τοίχους από πέτρα γύρω της.

Η προσεκτική προσοχή του Gérôme στις λεπτομέρειες και η ικανή τεχνική της βούρτσας του τονίζουν όχι μόνο τα περίπλοκα σχέδια του υφάσματος αλλά και τη συναισθηματική βάθος της σκηνής. Η σύνθεση είναι αριστουργηματική; η γυναίκα κάθεται σε εξέχουσα θέση, η στάση της μεταφέρει ευκολία όταν στηρίζεται ελαφρώς στο σκαλοπάτι, βυθισμένη σε σκέψεις που μοιάζουν να επιπλέουν με την πάροδο του χρόνου. Το ραβδί στο χέρι της, μια επέκταση του χαρακτήρα της, υποδηλώνει τόσο στήριξη όσο και μια υπόγεια δύναμη. Αυτή η στιγμή φαίνεται να έχει παγώσει, γεμάτη με ανεπιθύμητες ιστορίες—καλούσε σε μια σύνδεση ανάμεσα στον θεατή και την οικεία εμπειρία της πλούσιας ζωής, ίσως και σε προβληματισμούς σχεδόν σε κοινωνικές αφηγήσεις της εποχής.