Ο πίνακας προκαλεί μια αίσθηση γαλήνιας μοναξιάς. Ο θεατής έλκεται αμέσως προς τον ορίζοντα, όπου ο ουρανός φλέγεται με λωρίδες ζωηρού κίτρινου και σμαραγδένιου πράσινου, που διασχίζονται από ραβδώσεις βιολετί-μπλε. Από κάτω, η θάλασσα αντικατοπτρίζει την ένταση του ουρανού, αντανακλώντας τα φωτεινά χρώματα στην άμμο. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε μια εντυπωσιακή χρήση του χρώματος για να μεταδώσει τη στιγμή του ηλιοβασιλέματος, αντιπαραβάλλοντας τους φλογερούς τόνους του ουρανού με τους ψυχρούς, ζοφερούς τόνους της ακτογραμμής. Οι απλοποιημένες φόρμες και οι τολμηρές πινελιές υπογραμμίζουν περαιτέρω το δράμα της σκηνής.

Υπάρχει μια αίσθηση ηρεμίας. Ο καλλιτέχνης φαίνεται να συλλαμβάνει όχι μόνο το οπτικό θέαμα αλλά και την βαθιά ησυχία που συνοδεύει το τέλος της ημέρας. Η λεπτή υπόνοια δύο φιγούρων στην παραλία προσθέτει ένα ανθρώπινο στοιχείο στη μεγάλη φυσική επίδειξη. Ο αντίκτυπος του πίνακα έγκειται στον επιδέξιο χειρισμό του φωτός και του χρώματος, δημιουργώντας μια διάθεση που είναι ταυτόχρονα ήρεμη και μαγευτική.