Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, μια αγρότισσα απεικονίζεται από πίσω, συλλαμβανόμενη σε δράση καθώς σκάβει στη γη. Η εστίαση στη στάση της—μια ελαφριά κάμψη της πλάτης και η καθοδική γωνία του τσουγκράνας—μεταφέρει μια αίσθηση εργασίας και αποφασιστικότητας. Το παιχνίδι φωτός και σκιάς προσθέτει βάθος στη φαρδιά φούστα της, υπογραμμίζοντας τις υφές του υφάσματος και της γης. Ο ορίζοντας φαίνεται σχεδόν ονειρικός, δημιουργώντας ένα ζωηρό φόντο που αναδεικνύει την μοναχική προσπάθειά της.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί έναν πλούσιο αντίκτυπο μεταξύ σκοτεινών και φωτεινών τόνων, με τις γήινες καφέ και απαλές γκρι αποχρώσεις να κυριαρχούν στην παλέτα. Αυτή η επιλογή επικαλείται τη ζεστασιά και την σκληρή πραγματικότητα της αγροτικής ζωής στα τέλη του 19ου αιώνα. Ένα ισχυρό συναισθηματικό ρεύμα διατρέχει το κομμάτι; μιλάει για την εργασία, την ανθεκτικότητα και την αξιοπρέπεια που βρίσκεται στην εργασία. Η ανωνυμία της αγρότισσας προσκαλεί τους θεατές να προβάλλουν τις δικές τους ιστορίες πάνω της, συλλαμβάνοντας την καθολική εμπειρία της σκληρής εργασίας και της σύνδεσης με τη γη. Αυτό το έργο χρησιμεύει όχι μόνο ως απεικόνιση μιας μοναδικής στιγμής, αλλά και ως ισχυρός φόρος τιμής στην εργατική τάξη και την επιρροή της στον ιστό της κοινωνίας.