Σε αυτό το μαγευτικό έργο, μια ήρεμη στιγμή αποκαλύπτεται σε μια ηλιόλουστη γωνία με χόρτο, όπου μια γυναίκα και ένα παιδί κάθονται πλαισιωμένα, απορροφημένα στον ήσυχο κόσμο τους. Ο καλλιτέχνης, με την χαρακτηριστική του ιμπρεσιονιστική τεχνική, συλλαμβάνει την ουσία ενός ήπιου απογεύματος, όπου το απαλό φως φιλά τη φύση, δημιουργώντας μία ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα. Η πινελιά του Ρενουάρ είναι ρευστή και μαγευτική, συνδυάζοντας αποχρώσεις πράσινου, χρυσού και διακριτικών λοσιόν λεβάντας που αντικατοπτρίζουν την φυσική αρμονία που τους περιβάλλει. Τα λεπτά χαρακτηριστικά του προσώπου της γυναίκας και η αθώα έκφραση του παιδιού επικαλούν μία αίσθηση αγάπης και τρυφερότητας; σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος σε αυτόν τον ειδυλλιακό τόπο.

Η σύνθεση προσκαλεί τα μάτια μας να χορέψουν ανάμεσα σε αυτές τις δύο φιγούρες και στη ζωντανή βλάστηση που τους περιβάλλει; τα δέντρα ψιθυρίζουν με το φύλλωμά τους, ενώ άγρια λουλούδια καταβροχθίζουν από το χορτάρι, επιβεβαιώνοντας την ομορφιά της φύσης. Η παλέτα του Ρενουάρ εκπέμπει ζέστη, τα χρώματα χαρίζουν ζωή στη σκηνή, κάνοντάς την να φαίνεται ζωντανή, αλλά ταυτόχρονα ήσυχη. Αυτό το έργο αντηχεί με το θεατή, προκαλώντας συναισθήματα νοσταλγίας και επιθυμίας για πιο απλά στιγμές, επιδεξία διαπλέκοντας τους οικογενειακούς δεσμούς και τη χαρά που βρίσκεται στην αγκαλιά της φύσης. Αυτό το κομμάτι όχι μόνο δείχνει τη τεχνική επιδεξιότητα του Ρενουάρ, αλλά υπογραμμίζει επίσης τη σημασία των οικογενειακών σχέσεων που έχουν αποτυπωθεί στην τρυφερή αγκαλιά της ίδιας της φύσης.