Σε αυτό το οικείο πορτρέτο, το καθιστό πρόσωπο παρουσιάζεται με ήρεμο αλλά εσωστρεφή βλέμμα, καθισμένο με χάρη σε μια επενδεδυμένη πολυθρόνα. Το απαλό, ροή άσπρο φόρεμα με φουσκωτά μανίκια, τονισμένο από μια απαλή ροζ κορδέλα στη μέση, αποπνέει κομψότητα και γαλήνη. Τα σκούρα, σγουρά μαλλιά περιβάλλουν το πρόσωπο, που έχει μια ήρεμη έκφραση φωτισμένη ελαφρά εναντίον ενός ζεστού, μουντού φόντου. Ο ζωγράφος χρησιμοποιεί λεπτές αντιθέσεις φωτός και σκιάς, ενισχύοντας την τρισδιάστατη αίσθηση της μορφής και δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα διαχρονική, σχεδόν διαλογιστική.

Τα πινελιές αποκαλύπτουν δεξιοτεχνία στην απεικόνιση υφών και φωτός, ιδίως στις λεπτομέρειες των πτυχώσεων του φορέματος και τις διαβαθμίσεις τόνου στο δέρμα. Η σύνθεση είναι συμμετρικά ισορροπημένη, τοποθετώντας το πρόσωπο στο κέντρο, επιτρέποντας στον θεατή μια οικεία σύνδεση με την ήρεμη παρουσία του υποκειμένου. Ιστορικά, το έργο αυτό αντικατοπτρίζει την ευαισθησία της αριστοκρατικής πορτραίτας του τέλους του 18ου αιώνα, δίνοντας έμφαση στη χάρη, την αξιοπρέπεια και έναν εσωτερικό κόσμο σκέψης. Η περιορισμένη παλέτα — λευκά, απαλές ροζ αποχρώσεις και γήινοι τόνοι — δημιουργεί μια αρμονική εικόνα που τιμά διακριτικά το ευγενές στάτους και την ατομικότητα.