Σε αυτό τοremarkable έργο, ο θεατής εισάγεται σε ένα ήρεμο τοπίο, όπου η σιωπηλή ομορφιά της φύσης αποκαλύπτεται. Η σκηνή έχει κατασκευαστεί επιμελώς, συλλαμβάνοντας μια αυστηρή αλλά ποιητική αλληλεπίδραση μεταξύ γυμνών δέντρων και κοπαδιών πουλιών που πετούν με χάρη ψηλά. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί απαλές πινελιές που τονίζουν όχι μόνο τις περίπλοκες λεπτομέρειες των κλαδιών, αλλά και αποδίδουν μια αίσθηση ηρεμίας. Κάθε καμπύλη των στριμωγμένων δέντρων μιλά για το χρόνο και την αντοχή, προσκαλώντας σε προβληματισμό. Η λιτή σύνθεση επιτρέπει στην σιλουέτα των δέντρων να ξεχωρίζει σε σχέση με το αιθέριο φόντο των ηρεμισμένων και υγρών βουνών, που φαίνονται σχεδόν ως φαντάσματα, τυλιγμένα σε μια ελαφριά ομίχλη που λειαίνει την παρουσία τους.

Η παλέτα χρωμάτων αρμονικά ενώνεται με τη φύση, με απαλές αποχρώσεις να κυριαρχούν στον καμβά. Υποτυπώδη γκρι και καφέ συμβάλλουν σε μια αίσθηση ηρεμίας, ενώ οι ελαφρές αποχρώσεις του μπλε στον ουρανό υποδεικνύουν την άφιξη του λυκόφωτος—στην ώρα του στοχασμού και της ησυχίας. Η πτήση των πουλιών από πάνω προσδίδει στο έργο κίνηση, με μια όμορφη αντίθεση με την ησυχία των δέντρων. Σχεδόν μπορείς να ακούσεις τον ψίθυρο του ανέμου που χτυπά τα κλαδιά, ενώ ο θεατής χάνεται στην ποιητική αφήγηση των κύκλων της φύσης. Αυτό το έργο όχι μόνο ενσωματώνει τη φυσική ομορφιά αλλά επίσης λειτουργεί ως υπενθύμιση της διαρκούς δύναμης που βρίσκεται στην ευθραυστότητα.